Surrealisme

‘Haar mollige figuur, las ik laatst in een woordenboek Nederlands-Engels.’
‘En wat was de vertaling?’
‘Her full figure.’

‘Dat klinkt nog niet zo gek, Ben! Ik zou liever een full figure hebben dan een mollig figuur.’

‘Ja, maar het viel me op dat ze er niet ook een mannelijk equivalent bij hadden. Een mollige jongen bijvoorbeeld.’

‘A chubby boy, bedoel je.’

‘Ja, zo’n jongen komt er altijd slechter van af dan een dame.’

‘Dat komt door de schilderkunst. Die dames met hun full figure kennen we van Rubens. Dat vinden we mooie dames. Er zijn geen schilderijen van ongeveer even dikke jongens. Daarom zie je elke zaterdagochtend die mannen joggen.’

‘Ik geloof dat ik je begrijp, Sarah.’

‘Je kunt het van een woordenboek niet vragen, maar wat zou de vertaling zijn van: zij heeft een mollig karakter?’

‘Een móllig karakter? Daar zeg je me wat. A fleshy, nee. A round-hearted of zoiets?’

‘Een mollig karakter is een sensueel karakter, met iets extra.’

‘Aha. Ik denk niet dat er in Engeland veel vrouwen rondlopen met een mollig karakter. Dus daar hebben ze geen woord voor. De Russen hebben geen woord voor pols, of voor de kleur blauw.’

‘Dus de Russen dragen armhorloges?’

‘Ja.’

‘Dat klinkt niet zo gek. Wij dragen om onze polsen armbanden tenslotte. Dat brengt me op Magritte’s schilderij van die paar losse ogen, die losse neus en die losse lippen.’

‘Oja.’

‘Ik heb in de Stichting in Heiloo gezeten, hè, en daar hadden we ook arbeidstherapie. Moesten we schilderen. Creatief zijn. Dus wat doe ik? Ik schilder één groot oog, met ooghaartjes enzovoorts, maar ik concentreerde me op dat oog. Ik dacht: dan doe ik later het ander oog wel, en de hele rest.’

‘En dat was natuurlijk niet de bedoeling.’

‘Nee, de arbeidstherapeut kwam naar me toe en zei: wat doet u nu, mevrouw Harder! Hij wilde dolgraag dat we die surrealistische yin en yang dingen gingen maken.’

‘Surrealisme, my foot!’

‘Dat vind ik ook. Die dromerige onzin maakte hij zelf namelijk ook.’