Goeienavond Hadriana,
Dank voor de McFerrin. Ik vond hem deze keer niet zo goed, ik denk omdat hij een grapje maakte met Yo-Yo Ma aan het begin. Dat is mij te Amerikaans, dat soort humor.
Verder doe ik hier bitter weinig, op deze donderdagavond. Ik lees ‘The Nabokov-Wilson Letters’, ik heb de muziek niet eens aan staan, merk ik nu.
Vanmiddag kwam de buurvrouw langs om te zeggen dat ze koude benen kreeg als ze in haar huis was. Ik dus mee, blijkt haar voordeurdrempel inderdaad wind door te laten. Ik heb gezegd dat ze maar een badhanddoek voor de kier moet houden, en dat ze morgen de woningbouwvereniging maar moet bellen.
Er heerst hier, dat merk je wel, een diepe saaiheid. Ik ben nog wel van plan om straks nog wat sumo-video’s te gaan bekijken. Ik wil ook kijken of ik video’s kan vinden van die jazztrompettist, van wie ik de naam nooit kan onthouden. Hij was een enorme junkie, stierf in Amsterdam, na een val uit een hotelraam. Kom, hoe heet ie toch.
Maar iets schrijven...? Nee, denk ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Beste Ben,
Mogen anderen je berichten aan Hadriana ook lezen?
Mocht je er nog niet opgekomen zijn: die trompettist was Chet Baker.
Mooi, de Nabokov-Wilson Letters, vooral ook hoe ze langs elkaar heen konden schrijven, per e-mail zouden die misverstanden eerder zijn opgelost. Je kent natuurlijk het commentaar van meester Van het Reve op het commentaar van Simon Karlinsky bij de brieven: "Het lijkt soms of hij bang is van Nabokov postuum een kaakslag te krijgen en zich daarom haast hem zoveel mogelijk gelijk te geven."
Een reactie posten