De laatste keer dat ik hem zag, zat hij bij Pauw & Witteman. Hij zag er betrekkelijk slecht uit, al deed hij wel heel opgewekt. Hij is op de mooist denkbare manier, gewoon in zijn slaap, overleden. Zo wil ik ook wel doodgaan, en je zou wensen dat iedereen zo’n dood overkwam.
Ik heb, geloof ik, de meeste van zijn boeken gelezen. Ik ken geen enkel beeldend kunstwerk van hem. Voor mij is hij een schrijver. Zijn beste boek? ‘De walgvogel’ uit 1974. Dat boek begint met deze echte Wolkers-zin: ‘Die verdomde rotwinkel van ons in koloniale waren.’ Zolang je hem die zin nog hoort uitspreken, blijft hij bestaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten