‘Geachte mevrouw Zeester.
U heeft helemaal gelijk, het was uiteraard Johannes Vermeer’s schitterende doek ‘Gezicht op Delft’. Zo ziet u wat een overvolle agenda kan doen met je geheugen en concentratie.
U kent Marianne Weber niet! Zij bekleedt, met haar gouden stemgeluid, een ereplaats in het Hollandse levenslied. Een ereplaats die was opengevallen toen Saskia & Serge van het toneel verdwenen. Speciaal haar lied ‘Schrijf me nooit geen mooie brieven meer’ is aangrijpend.’
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Geachte meneer Pietersen.
Ja, wat zo'n overvolle (en dubbele?) agenda al niet kan aanrichten. Ik leef met u mee.
Nee, ik ken Marianne Weber niet.
Ik denk ook niet dat ik dat echt erg vind.
Als de titel van dat lied representatief is voor de inhoud ervan vrees ik het ergste.
Niet alleen voor de inhoud van dat lied maar ook voor de inhoud van uw geplande vlammende betoog.
Hoogachtend.
Mevrouw Zeester.
Een reactie posten