DE WERELD van Henk P. Pietersen

Mensen vragen mij soms: is er wat van aan?

Van de astrologie?, vraag ik. Van de astrologie hoeft u niets te verwachten, mevrouw.

Ik ben een Weegschaal, dank u, ik ben net jarig geweest. Een Weegschaal, dat weet u, is een zeer evenwichtig, bezonnen, verstandig mens, die niet graag overgaat tot gepassioneerde oeverloosheden. Dat laten we over aan de Ram, die heel anders in elkaar steekt.

Het is mooi als je in zulke flauwekul kunt geloven. Ik geloof er niet in. Moet ik geloven dat een paar sterren samen een weegschaal vormen, dat ik op een bepaalde datum werd geboren, en dat ik daarom...? Toch zeggen bepaalde oetlullen dat.

Maar als ik die paar sterren nou een fluitketel zie vormen, en geen weegschaal? Of waarom zo ver kijken: ik zie een paar daken, een kerktorenspits en een ansichtkaart van een sinaasappelboom, en die vormen samen een weegschaal. Dat zeg ik. Een weegschaal, kijk maar. Zou u dat dan geloven? En als ik u tenslotte overtuigd heb dat u een weegschaal ziet, zou u daar dan ooit conclusies aan verbinden zoals ‘vasthoudend van karakter’ of ‘trouw in de liefde’?

Het is in het algemeen het beste om zelf na te denken. Goedemiddag, mevrouw.