Kkklm

Dag Zeester!
Grijze poezen hebben iets sjieks. Ik ken er een die altijd ’s ochtends in de buurt van de supermarkt te vinden is. Zo mak als wat, je komt aanlopen en hij gaat op zijn rug liggen. Gewoon op straat! Dan knuffel ik hem wat en dan zeg ik: ‘Nou weer naar pappa en mamma’ en dan gaat hij weer. Je moet zeker weer een poes nemen, schat, dat is goed voor die poes en ook goed voor jou, tenzij je allergodinges bent, dat zijn de mensen tegenwoordig omdat ze niet in de modder hebben gespeeld toen ze klein waren. Dat is echt waar hoor, ik las het in de krant.
Toen Henk net in het ziekenhuis lag, ging ik ’s middags op bezoek. Zeg ik: ‘Wat heb jij nou aan je hoofd, Henk?’
‘Kkklm,’ zegt Henk. Hij kon niet zo goed praten.
‘Wat?’ vraag ik.
‘Kkklm,’ zegt Henk weer.
‘We doen even dat televisiespelletje. Hoeveel lettergrepen?’
Henk wees er twee aan.
‘En de eerste lettergreep?’
Henk wijst op zijn kaak, dus ik begrijp ‘Kaak’.
‘En de tweede lettergreep?’
Dus Henk pakt uit zijn pakket dat ik had meegebracht een pot aardbeienjam, en hij maakt de bewegingen van ‘rijmt op’. Het duurde nog wel even voordat ik eruit was, maar vooruit.
Greta.