Ik ben blij dat de rubriek begint, want mijn man ligt in het ziekenhuis met zijn been in het gips, maar dat is nog niet zo erg, het is vooral zijn kaak waar hij voor ligt. Zijn been, dat geneest wel, maar zijn kaak is veel gecom, hoe heet dat. Dat is véél gecomplecieerder, echt. Daar moesten ook van die stalen ondersteuningsdingen in, dus ik weet niet hoe het gaat met het kussen.
Maar: zorgen voor morgen! Dames en heren, het nieuws!
Het belangrijkste nieuws is toch dat er defillibreerapparaten zijn, voor in uw wijk! Iedereen heeft er toegang toe, als je zélf bij wijze van spreken een hartstilstand krijgt, dan ga je naar dat punt toe en dat doe je snel, effe rap bedoel ik, hupsakee, en dan defillibreer je jezelf even, je krijgt even een klap maar hup, maar dan heb je weer een leven gered.
Bij wijze van spreken, bedoel ik.
GRETA PIETERSEN-HANEMA.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Goedemiddag mevrouw Pietersen,
U vindt het vast niet erg dat ik u Greta noem nadat we elkaar ontmoet hebben in het ziekenhuis.
Greta, ik heb je verhaal gelezen en ik vraag me af wat je precies bedoelt met die defibrilleer apparaten in de wijk. Als je een hartstilstand krijgt stap je toch niet even in de auto om door de wijk te racen op zoek naar zo'n apparaat? Ik denk dat effe rap en hupsakee er niet meer bij is.
Maar het is mogelijk dat ik het verkeerd begrepen heb.
Met vriendelijke groet.
Zeester
Een reactie posten