Vrouwelijke hersenen

Sándor Márai of Marái, dat klinkt wel erg Hongaars. Nee, ik ken zelfs zijn naam niet. De enige Hongaar die ik een beetje ken, is György Konrád. Of nee, er was ook nog een Hongaarse romancier uit de jaren twintig van de vorige eeuw, zijn naam is me ontschoten. Die had ook titels zoals ‘Gloed’, ‘Vuurzee’ of ‘IJskoude’. Ik zal je Sándor eens opzoeken en kijken waar ik zijn boeken kan vinden.
Dank je voor je empathische compliment. Maar ik geloof zeker dat ik meer vrouwelijk dan mannelijk ben ingesteld. Neem nou de manier waarop ik iets leer, bijvoorbeeld Word op mijn computer. Ik kijk daarvoor niet in een handig leerboek, ik probeer gewoon alle toetsen uit, op de bonne fooi. Dat lijkt een beetje op het vrouwelijke redeneren. Een man redeneert: als A, dan B. Een vrouw redeneert heel anders: als A, dan misschien bijvoorbeeld C, D en E. O ja, en ook Y en Z! En dan ook B, ja. Vooruit.
Vrouwen zien de dingen wat breder dan mannen, ben ik overtuigd. Dat is ook de reden waarom ik liever met vrouwen praat dan met mannen: vrouwen praten simpelweg meer.
Begin jaren tachtig woonde ik in Alkmaar en ik zat daar op een Leesclub. Alle leden van die club waren vrouwen, behalve ik. Je las een boek, en een week later praatte je over dat boek. Ik herinner me een keer toen ik ‘Onder professoren’ van Hermans eens onder het mes had en aan flarden heb gesneden. Het was altijd een gezellige boel, bedoel ik maar te zeggen, en het zou veel minder gezellig zijn geweest als er meer mannen aanwezig geweest zouden zijn. Die zouden gezorgd hebben voor meer orde en regelmaat op die avonden.
(Je hebt gelijk, ik bedoelde Mark Mieras.)