Kaakklem (2)

Dag Zeester.
Nee, dat woord is het goeie. Ik wist nooit dat het met tetanus te maken had. Kaakklem is het goeie woord voor die contraptie die je ingeopereerd krijgt, en die er natuurlijk na een paar dagen, of soms na een paar weken weer uitgeopereerd wordt.
Ja, dat is het gekke aan die grijze kat, die ik natuurlijk ook gezien heb, net als Greta. Die is totaal mak. Vertrouwt alle mensen. Gaat zo op zijn rug liggen om geaaid en gekroeld te worden. En als je na een minuutje kroelen stopt, staat zij ook op, draait zich om en loopt kalmpjes weg.
Weet je hoe ik op de naam Meppel kwam? Ik ken een man, hier uit Egmond aan Zee, met een bouvier die Haarlem heet. Echt, ik verzin er geen letter aan. Haarlem! Maar Meppel vind ik nog beter, als hondenaam, omdat ze goed luisteren naar woorden met scherpe klinkers. Meppel komt ook naar jou toe als je ‘Krenten!’ of ‘Jampot!’ zegt. Ze horen die è-klank en de oortjes gaan al omhoog.
Ik woonde een jaar of vijftien geleden achter een kunstgalerie in Egmond aan den Hoef, ik vertel je daar later nog wel meer over. De galeriehouder had een Mechelse herder genaamd ‘Kruisboog’, gekker kan een mens het niet verzinnen, maar het was zo. Toen kon die galeriehouder niet meer uit lopen gaan met die hond, want hij had last van zijn benen. Toen zei ik, ik loop wel met hem. Ik dus met Kruisboog de duinen in en plezier maken enzovoorts. Maar je kon hem niet roepen, hij reageerde gewoon niet. Toen heb ik gewoon maar twee keer in mijn handen geklapt (eerst met hondesnoepjes erbij), en toen kwam het lieve beest wel.