De zee

Ik ben geboren in Limmen, en heb daarna gewoond in Alkmaar, Egmond aan den Hoef en Egmond aan Zee. Ik ben op vakantie geweest éénmaal in België, en tweemaal in Zuid-Engeland. Uw conclusie klopt: ik ben een heimwee-kereltje. Mijn streven is steeds: thuis zijn, en nergens anders.
Dat weerhoudt me er niet van om bijvoorbeeld alles te weten te komen over de klimaatsverschillen in Karaganda of Wladiwostok - ik zou er voor geen geld naar toe willen. Google Earth is voor iemand als ik een mooi ding.
Ik herinner me een najaarszondag in het jaar 1960 of 1961 (ik was acht of negen jaar oud), toen mijn vader en moeder, ik, en twee of drie zusjes en mijn broertje naar het strand van Castricum aan Zee gingen. We gingen met de zwarte Volkswagen Kever van mijn vader.
‘Hier omkleden?’ vroeg ik op de parkeerplaats. Nee nee, omkleden da’s straks. (Ik dacht, uit allerlei opmerkingen, geconcludeerd te hebben dat je je voor het strand, dus ook vóór het strand, moest kleden.)
En toen kwam de zee, en het einde van het land. Ik dacht (en denk eigenlijk nog steeds): ‘Een uitweg! Hier kan ik ontsnappen, als de nood aan de man komt!’
Ik heb die indrukken van mij diverse keren voorgelegd aan Derpers (inwoners van Egmond aan Zee) en ze waren het steeds met me eens. Je kunt, hoe belachelijk het ook klinkt, tenminste ontsnappen. Daarom woon je aan zee.