Toen ik 14 of 15 jaar oud was, ging ik eens naar Bakkum-Noord. Aan de Herenweg heb je daar het kinderkoloniehuis, zoals ik dat toen noemde. Rechts daarvan ga je het bos in, en uiteindelijk kom je dan op een mooie plek.
Die plek staat in mijn geheugen gegrift, en zal ik niet verraden. Het is voor mij een persoonlijke plek. (Najaar, licht dat tussen de bomen opschijnt, een mierenhoop, bladeren die nog net niet vallen.)
Ik zou nog steeds, veertig jaar later, het plekje kunnen vinden. Het geheugen zit niet alleen in je hoofd of in je vingers (denk aan pianisten), het zit ook in je benen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten