Twee homoseksuele cowboys

Dank voor je reactie, Zeester. Ik moet steeds nadenken, want ik wil steeds ‘Esther’ schrijven.
Ik heb lekker gegeten, dank je wel. De saus heeft bestaan uit een klein restje ui, een beetje pindakaas, wat sambal en nog wat kruiden zoals sereh. Dat is citroengras of zoiets. Het maken van een sausje is altijd het spannendste en leukste deel van de kokerij, vind ik. De kok moet voortdurend, een zeer vakkundig gezicht trekkend, proeven en uitermate belangrijke beslissingen nemen, je begrijpt wel hoe het gaat. Reden waarom het maken van het sausje even veel tijd kost als de rest van de maaltijd.
Jammer dat Digileen niet op Linux draait, joh. Maar dat is toch vreemd, want je kunt er wel naar toe googlen, maar dan verdomt hij het.
Ik heb nog niet gezocht hoe het Proulx-boek heet over die twee homoseksuele cowboys. Tja, in Amerika is dat een heikel onderwerp, maar hier toch niet. Ik herinner me ook dat een film er vorig of eervorig jaar over ging, maar ik wist niet dat het een Proulx-verfilming was. Het vermindert mijn achting voor de schrijfster, ik weet niet goed waarom.
Ja, wat heerlijk, om de moeilijkheden in de VVD te volgen, vind je ook niet? Ik vond het vorig jaar al zo mooi toen Rita in dat Haagse cafeetje tekeer ging. Heb je Pauw & Witteman vanavond gezien? Fantastisch, die opgevoerde hypocrisie! Reken ook in de toekomst maar op de vreselijkste blunders! (Het is natuurlijk wel goed als Rita in de kamer blijft. Alleen al door haar stem zal Geert Wilders nóg rechtsere taal moeten uitslaan. Het schept, aan de rechterzijde, wat duidelijkheid.)
Ik weet nog een mooi boek, dat ik van de week in een tweedehands zaak in Alkmaar vond: ‘Hunted through Central Asia’ van Paul Nazaroff. Een waar gebeurd verhaal van die Nazaroff, die achtervolgd wordt door Lenin’s geheime politie. Het speelt in 1918, 1919. Ze begonnen er al vroeg mee, bedoel ik, en ze gaan er nog steeds mee door. Denk aan Litvinenko.
Nu weet ik het niet meer. Het is zeer plezierig om brieven met je te schrijven, Zeester.