‘Dit vind jij dus het beste schilderij van de 20ste eeuw.’
‘Ja.’
‘Ik had eerder iets verwacht van tja, van Braque of Chagall of Picasso.’
‘Nee hoor, niets van die jongens. Zeker niet van Chagall.’
‘Leg het me dan eens uit.’
‘Zoals ik dit schilderij zie? Nou, neem de titel alleen al: ‘Valeurs personelles’. Persoonlijke waarden, kun je vertalen. Maar je kunt het ook vertalen als: dingen die voor mij belangrijk zijn. En wat is voor Magritte belangrijk: ’s ochtends opstaan, wassen, tanden poetsen, scheren, haren kammen, een lekkere pijp opsteken en een lekker glas wijn. En natuurlijk moet het een beetje mooi weer zijn.’
‘Zou het zo simpel zijn, Ben?’
‘Zo simpel zie ik het. Dus hij heeft die kam, die lucifer en dat stuk zeep vergroot. Klaar is Kees. Als hij nou een vervelende Nederlandse schilder was geweest, had hij dit schilderij ‘De ochtenden’ kunnen noemen.’
‘Je bedoelt te zeggen dat je ‘De avonden’ niet zo goed vindt?’
‘Een hogelijk overschat boek, ja. Magritte stelde op het eind van zijn leven ook zijn hoed tentoon, met een plakkaat ‘Usage externe’. Voor uitwendig gebruik. Dat was het eerste dat ik zag van Magritte. Daar moest ik ongelooflijk om lachen. Toen ben ik zijn schilderijen gaan opzoeken, en later ook schilderijen van Max Ernst, De Chirico, Dali, noem maar op. Dali viel al snel af, moet ik zeggen. Maar Magritte is de schilder van de 20ste eeuw.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten