‘Ilona?’

‘Ilona, Ben?’
‘Wat een heerlijke vis heb je gemaakt, Sarah. Wat voor vis is het trouwens?’
‘Kabeljauw.’
‘Heerlijke vis, ik kan niet anders zeggen. Voortreffelijk, met een lekker sausje erbij.’
‘Een botersausje. Daar doe ik altijd een tikje djahé doorheen.’
‘Heerlijk. Mijn keukenprinses: Sarah!’
‘Ilona.’
‘Hmm?’
‘Wie is die Ilona?’
‘Uhm... spreek die naam nog eens uit?’
‘Ilona.’
‘Aha! En nu wil jij weten waar ik die Ilona van ken.’
‘In. Derd. Aad! Zeg op.’
‘Ilona komt uit een vroeger leven, kan ik wel zeggen. Uit mijn vorige leven, Sarah. Ik heb een maand lang op de live.spaces gezeten.’
‘En daar kwam je Ilona tegen.’
‘Ja. Zo simpel is het!’
‘Zeker een bimbo is die Ilona dan. Ja, ik ken je voorkeuren wel, Benneman! Glimmende tieten.’
‘Dat valt me van je tegen, Sarah.’
‘O ja?’
‘Daar houd ik helemaal niet van, en dat weet je heel goed. Waar ik van houd, is bijvoorbeeld...’
[over de nu volgende scènes kunnen helaas geen mededelingen worden gedaan]
‘Je had het helemaal mis, Sarah. Die Ilona kon schrijven. En weet je wat het gekke is? Ik heb mijn Live ID informatie, of hoe dat ook heet, weggegooid. Dus ik kan niet meer op haar space kijken, of op welke andere space ook.’
‘Een groot gemis. Je kijkt ook zo enorm teleurgesteld.’
‘Een treurige blik, ja. Dat krijg je van die tegenslagen.’
‘Ik heb met je te doen, Ben. Echt.’
‘Maar die spaces mis ik niet. In een maand tijd heb ik twee, zeg maar, fatsoenlijke mensen ontmoet. Ilona, en een vrouw uit Kuala Lumpur.’
‘En die Ilona komt uit?’
‘Zuiden des lands, meen ik me te herinneren.’
‘Je hebt je bordje nog niet op.’
‘O ja. Kabeljauw. Terwijl je hier, in die blogs, een stuk serieuzer, een stuk internationaler zit, of ik weet niet hoe ik het moet zeggen. Daar wil je je bij aansluiten, terwijl je bij die spaces het idee had...’
‘Dat waren familieberichten.’
‘Ja. Meisjes van 19 die zichzelf ‘a lonely girl’ noemen. Jongens van 19 met een serie van 173 vakantiefoto’s. Dat heb je in de blogs een stuk minder.’