Krantenlezer

Sarah vraagt: ‘Maar je wilt toch ook gelezen worden?’
Ik zeg: ‘Gelezen? Door wie?’
‘Nou, door iedereen.’
‘Iedereen kan dit ook lezen, Sarah.’
‘Ik zie nooit een stukje van jou in dat bloglog.’
‘En daar zou je me graag tussen zien staan.’
‘Ja.’
‘Sarah.’
‘Ja, Ben?’
‘Ik heb een vraag.’
‘Stel hem.’
‘In dat bloglog gaat het over de verschrikkingen die Paris Hilton meemaakt. Of een Geenstijl-jongen heeft weer eens een opmerking over laat ons zeggen Francisco van Jole. Of een technicus komt melden dat je de nieuwste iPod moet hebben. Of een geilaard meldt: ‘en dan sluiten we deze avond af met de weelderige boezempartij van Jeanine’. Moet ik tussen dat soort gedarmte staan? Dat was mijn vraag.’
‘Als je het zo zegt, nee natuurlijk.’
‘Ik ben blij dat je het met me eens bent, Sarah.’
‘Jij bent liever een krantenlezer, begrijp ik.’
‘Een ouderwetse krantenlezer, dat heb je goed gezien. In de kast links, Sarah.’
‘Daar staat wat, Ben?’
‘Daar staat een fles goede, bruine rum.’
‘Ooh! Wat worden wij het vaak eens! Zelfde dinges.’
‘Zelfde wat, Sarah?’
‘Zelfde golflengte, Ben.’