Hoe doe je een tenniswedstrijd? Dat doe je zo. Je neemt één televisiecamera, die zet je neer en die laat je ook gewoon staan. En je hebt nog een presentator nodig, bij voorkeur een oud-tennisser of een geïnteresseerde leek, die dus niet gaat staan psychologiseren over Maria Sharapova (‘ze moet haar ritme nu snel vinden’), maar die kalm en rustig vertelt over de backhand van Justine Henin of de forehand van Ana Ivanovic. Zo moet het, en niet anders. Desnoods neem je nog een tweede camera mee, voor de herhalingen in slow-motion.
Hoe anders gaat het bij Roland Garros in Frankrijk! Daar probeert de regisseur het spel voor ons ‘spannend’ te maken door voortdurend niet-essentiële beelden te laten vervloeien met de beelden waar het om gaat: de beelden vanuit die ene stilstaande camera. Het ergst zijn dan nog de commentaren van de presentator, die mee gaat doen met de regisseur: ‘Ja, Jankovic lacht meestal veel op de baan. Maar vandaag?’ - als er weer zo’n onzinnig beeld te zien was van een tennisster die een bal de baan uit mikte, en die even treurig keek.
Overigens zal de damesfinale tussen Justine en Ana na 64 minuten zijn uitgelopen op 6-1 en 6-2.
De herenfinale tussen Federer en Nadal zal ook tamelijk snel gaan: 6-2, 6-3 en 7-5 voor Federer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten