Toen ik twaalf of dertien jaar was, ging ik samen met mijn zus op guitaarles. Want dat wilde ik wel leren: ik zag mezelf al staan als een soort Jimi Hendrix. Zo wilde ik ook leren spelen. Mijn zus en ik dus naar de muziekschool in Alkmaar, waar een heer ons, in klasseverband, bijbracht hoe we een c- of f-akkoord dienden aan te slaan. Op zondagmiddag speelde onze pa (een eenvoudig loodgieter, maar hij kon ook behoorlijk piano spelen) op de piano, en daar zaten mijn zus en ik dan naast. Pa zei: ‘C!’ of ‘F klein!’ en wij sloegen die akkoorden dan aan. Je kunt wel nagaan dat die guitaarlessen niet lang geduurd hebben.
Wat later nam ik pianolessen van Peter Rijs. Eén ding weet ik nog precies: hoe het notenschrift in elkaar zit. Het is net als fietsen: dat verleer je niet meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten