Ziekenhuisberichten

‘Ik ga nooit meer in een ziekenhuis liggen, Sarah.’
‘Komt dat door de alomtegenwoordige publiciteit, Ben?’
‘Nee. Of ja, misschien. Er zijn per jaar, naar mijn schatting, 30.000 fouten. Vermijdbaar of verwijtbaar, zoals ze dat noemen. Verwijtbaar, zoals ik het zie.’
‘Hoe kom je aan dat getal, Ben?’
‘Per jaar maken ze 1700 mensen dood in ziekenhuizen. Complicaties, noemen ze het. Plus 6000 mensen die uit het ziekenhuis komen met chronische klachten. Reken daar de niet-chronische klachten nog eens bij. Dan kom je op 30.000, volgens mij.’
‘Lijkt me een redelijke schatting. Maar als je nou eens een been breekt?’
‘Dan ga ik naar het ziekenhuis, natuurlijk. Maar stel, er moet iets gebeuren aan mijn hart. Een operatie. Dan wordt er gezegd: dan moet u naar dit of dat ziekenhuis gaan, meneer Hoogeboom, want daar hebben ze er ervaring mee. Kunstje van niks.’
‘En dat vertrouw jij niet.’
‘Nee. Maar eigenlijk vind ik ook: moet ik nou overleven, terwijl er talloze José’s, Carmelita’s en Jhu Chang Li’s aan dezelfde ziekte zullen sterven? Zeg nou zelf, lieve Sarah, dan kan ik toch beter gewoon op mezelf dood gaan?’