In het VARA TV Magazine (daar ben ik op geabonneerd) las ik dat een lezer het opnam voor Frost. ‘Van de eerste tot de laatste minuut puur genieten,’ schreef die lezer.
Ik ken die Frost niet, dus ik heb vanavond maar eens gekeken. Het viel me niet mee, moet ik zeggen. Het was een ratatouille van verhaallijnen, die niets met elkaar uitstaande hadden. De moeder van Frosts vriendin stierf. Begrafenis. Frost kon er niet bij zijn. Frost en vriendin gaan uit elkaar. Frosts assistente heeft een relatie met een vriendin, waar de vriendin van die vriendin kwaad op wordt. Vriendin steekt vriendin neer. Assistente wordt overgeplaatst. Een rijke, harde zakenman wordt overvallen. Er valt een slachtoffer. Eén man wordt gepakt, dan een tweede, dan een derde. Het wapen waarmee een en ander gebeurde, blijkt opgepakt te zijn door zoonlief, die nu achter papa aangaat jagen. Moord wordt nog net voorkomen. Ik zeg nu maar niets over de verschillende affaires die ook een rol in het geheel spelen.
Waar je mee blijft zitten na zo’n aflevering is het gevoel ‘het zal wel’. Frost is geen Morse. Slecht geschreven, slecht geacteerd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten