Schaamte

Ik heb de koran niet gelezen, en daar schaam ik me niet voor. Ik heb geen enkel godsdienstig boek gelezen. Van mijn lijstje is Corelli, net als Bach, een componist. Magritte is een schilder. Ik heb al wel gezien dat er op internet zo’n 50 of 60 werken van hem te zien zijn. De rest van mijn lijstje is schrijver. Je hoeft je helemaal niet te schamen omdat je nooit iets van ze gelezen hebt.
Daar zou ik vijftien twintig jaar geleden anders over gedacht hebben. In die tijd zou ik alle contact met ‘andersdenkenden’ direct hebben verbroken. Ik vond het uiterst belangrijk dat de mensen met wie ik omging, net als ik, ook Nabokov of Perec lazen. Wat een arrogantie, vind je ook niet?
Tegenwoordig zeg ik alleen maar: ik vind dit of dat mooi. Vindt u dat niet zo mooi? Dat is mij ook goed. Het leven wordt er wat simpeler door, geloof ik, en ook wat eenzamer.
Ik heb een nieuwe buurvrouw, kan ik je melden! Het is een ongeveer 65 jaar oude vrouw, een beetje verlopen type zigeunerin. Ze zei dat ze eerst in Alkmaar woonde, maar daar ongelukkig was, en nu (ze is een geboren Egmondse) in vrede wil leven. ‘Dat wil ik ook, en dat kun je hier goed,’ zei ik. Toen ik haar een hand wilde geven, gaf ze me haar linkerhand omdat ze in haar rechterhand een sjekkie had.
‘Hoe heet die jongen van nummer 6?’ vroeg ze.
‘Umm, ik kan niet op zijn naam komen,’ zei ik.
‘Is hij wel in orde?’
‘Oja hoor. Hij zet elke donderdag de vuilnis klaar voor de ophalers, en dan zet hij de volgende vrijdag de bakken weer terug.’
‘In zijn eentje?’
‘Ja.’
‘Dan moet hij wel deugen.’
Ik weet haar naam nog niet, maar ik zal wel meer vertellen over haar.
Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik nog nooit gebarbecued heb. Dat is eten in gezelschap, buiten, heb ik eens begrepen. Mijn depressieve natuur zegt me dat je binnen moet eten, bij voorkeur op een keukentafel waarop ook een boek ligt dat je tijdens het eten kunt lezen. Zo eet ik elke dag, al jaren. Gerard Reve zei eens dat eten in een restaurant hem pornografisch toescheen, en dat ben ik wel een beetje met hem eens. Hetzelfde met barbecueën.
Maar ook dit verandert. Ik zal vast nog eens gevraagd worden voor een buurtbarbecue, en dan ga ik natuurlijk niet zeggen: o nee, dat nooit!, zoals ik vroeger gewoon was te doen, in the times of my bloody arrogance.