Aaigedrag

‘Psychologen zullen wel zeggen dat het een prachtige vorm van contact maken met je medemens is, maar ik vind het afschuwelijk.’
‘Ben ik met je eens. Hoe dateer je het?’
‘Da’s moeilijk te zeggen, Sarah. Ik herinner me de twee kussen op beide wangen van Ulbricht en hoe heette die Rus ook alweer.’
‘Breznjev.’
‘Ja, die was het. Je hoorde Breznjev als het ware fluisteren: hou ze d’ronder, ouwe jongen, ik steun je door dik en dun. Later had je een paus die onchristelijk veel op reis ging en die dan de grond kuste als hij het vliegtuig uitgekomen was. Net zo stuitend.’
‘Je kunt ook zeggen dat het een kwestie van cultuurverschillen is. Twee mannen die elkaar kussen, dat zie je hier niet (denk aan Balkenende), maar dat zie je elders wel.’
‘Ja, maar het gaat me niet om die twee mannen. Je hebt ook de Amerikaanse methode van elkaar omhelzen, als je elkaar een weekje niet hebt gezien. Wij geven elkaar een hand of we zeggen hallo.’
‘Cultuurverschillen ook, zou ik zeggen. Daar is niets mis mee, of nou ja, ze moeten het niet overdrijven.’
‘Dat omhelzen is volgens mij begonnen in de jaren vijftig, toen de televisie opkwam. Ik denk aan de shows van Lucie Arnaz. Daarin werd voor het eerst geestdriftig omhelsd.’
‘Geestdriftig is het juiste woord.’
‘Vóór die tijd zeiden de Amerikanen ook gewoon hallo tegen elkaar. De tv heeft de geestdrift verhoogd.’
‘Jij bent tegen dat soort openbare geestdrift.’
‘Ja. Ik heb zelfs een stel verliefde mensen meegemaakt, die naar Parijs gingen. Daar lieten ze zich fotograferen terwijl ze langs de oever van de Seine liepen, armpje in armpje, elkaar kussend en zo meer.’
‘Wat is er van die twee geworden?’
‘Niets natuurlijk. Het was een kort opflakkerende liefde, waar iedereen van moest meegenieten door die foto’s.’
‘Het is dus de openbaarheid van het aaigedrag dat je tegenstaat.’
‘Ja. De intieme variant ervan, Sarah, daar kun je me voor wakker kussen.’