Goebbels

‘Goebbels zou dezelfde straf gekregen hebben als Blokzijl.’
‘Ja, maar dat bedoel ik niet. Ik bedoel: wie van de Nederlandse politici van de laatste 30 of 40 jaar lijkt er nou het meest op Goebbels.’
‘Ik zou het niet weten, Ben.’
‘Laat het hele politieke landschap eens aan je oog voorbij trekken, Sarah.’
‘All right. Den Uyl? Neuh. Wiegel... Nee, ook Wiegel niet. Die is later nog wel op een lichtelijk corrupte wijze bij de gezondheidszorg in de weer geweest, maar nee. Wiegel keek wel altijd in de televisiecamera, naar jou toe, weet je wel, naar de gewone mens.’
‘Naar de Volksmensch, ja. Dat heeft hem aan de ene kant zetels opgeleverd, maar aan de andere kant ook zetels gekost. Nee, Wiegel komt niet door de Goebbels-test.’
‘Van Agt dan? Nee, die helemaal niet. Lubbers? Ook niet, die praatte te moeilijk. Kok? Ook niet.’
‘Je kunt ook politici van uiterst links of uiterst rechts proberen, Sarah.’
‘Marcus Bakker? Dat mocht ie gewild hebben. Nee, daar was hij toch niet te goed gebekt voor. Uiterst rechts...? Tja, ik ben nooit in de vriendenkring van mevrouw Rost van Tonningen binnengedrongen. Ik ken die mensen niet goed genoeg.’
‘Geert Wilders, komt die in aanmerking?’
‘Nee. Wel, als je aan die soort van bescherming gaat denken. Bescherming tegen wie, in godsnaam. Dat had Goebbels ook. Hele patrouilles. Maar Geert heeft toch te weinig flux de bouche. Ik weet een andere naam.’
‘Zeg op.’
‘Pim Fortuyn!’
‘Die was dapperder dan Geert of dan Goebbels. Fortuyn wou zich niet laten beschermen.’
‘Dat spreekt voor hem, natuurlijk. Maar ik weet niet of je je herinnert hoe Pim een spreekbeurt had in Bergen. De mensen waren razend enthousiast. Maar ze hadden niet door dat ze geen Hitler zagen, maar eenvoudig een tja, een sprekerd.’
‘Je bedoelt te zeggen: die hele beweging van Pim Fortuyn was geen Nazipartij.’
‘O nee.’
‘Maar een beweging zonder leider.’
‘Ja. Er was een spreker. And that was it.’