Geen plaatjes meer

‘We doen geen plaatjes meer, Saar.’
‘Per?’
‘Per nu. De 2de juli 2007.’
‘Dus nooit meer een ondersteunend plaatje?’
‘Nou, nooit meer. Dat weet ik niet. Maar zoals ik het tot nu toe deed, dus steeds een plaatje boven het verhaaltje, dat doe ik niet meer. Het was soms wel leuk om zo’n plaatje te vinden en te gebruiken, maar meestal was het niet zo leuk en had het gemakkelijk zonder een plaatje gekund. Alleen als er een plaatje bij moet, komt er een plaatje bij.’
‘Als je bijvoorbeeld zegt: het slechtste schilderij van de 20ste eeuw was dit of dat, dan komt er een plaatje van dat schilderij bij.’
‘Bijvoorbeeld, ja. Dan zoek ik een waardeloos doek van Kareltje Appel op en dat zet ik er dan boven.’
‘Jij bent ook niet iemand die voor z’n plezier foto’s gaat maken, hè.’
‘Nee, nee. Dat heb ik van mijn leven ook nooit gedaan. Ik heb ook geen oude familiefoto’s en zo. Ik weet nog precies hoe ikzelf er uitzag toen ik een jaar of zes was - ik stond voor de spiegel. En ik weet ook nog precies hoe de rest van de familie er uitzag, en hoe ze er nu uitzien, weet ik ook nog. Met mijn geheugen is dus niets mis.’
‘Ik begin je, geloof ik, te begrijpen, Ben.’
‘Daar komt nog bij dat deze blog ‘Ben liegt nooit’ heet. Dat betekent dus: geen foto’s.’