Life of Harder

We hebben van de week gekeken naar een documentaire over Samuel Johnson, op de BBC. Prachtige documentaire. Het gevolg daarvan was dat Ben in zijn bibliotheek ging zoeken naar James Boswell’s ‘Life of Johnson’. Een boek van anderhalfduizend pagina’s. Dat had hij nog nooit helemaal gelezen, zei hij. En dat gaat hij nu dus wel doen. Succes, Ben!
Of ik het contact met de (eventuele) lezers zou willen onderhouden. Natuurlijk, zei ik. Mogen plaatjes? Liever niet, zei Ben. Maar ik mag alles schrijven? Tuurlijk.
Ik zal u eens vertellen hoe ik mijn dagen stukmaak. Behalve met de zorg voor Ben (hij staat om de 10 pagina’s op om te zeggen: ‘Wist jij dat...?’ Het is dan de aangewezen strategie om verrast op te kijken en geïnteresseerd te luisteren. Is hij uitgepraat, dan geef je nogmaals blijk van je onverminderde belangstelling, en vervolgens ga je verder met waar je mee bezig was), zijn dat vandaag bijvoorbeeld de blogs ‘Dwarslezing’ en ‘Bibliobibuli’. Dwarslezing lijkt mij een blog van een SP-er met een hekel aan buitenlandse politiek, maar het is wel een goed geschreven blog. Bibliobibuli is van een Engelse mevrouw in Maleisië, waar u zelf maar eens naar moet kijken. Verder lees ik de afgelopen dagen boeken zoals ‘Het proces’ van Kafka, dat ik nog nooit gelezen had (een schande, vond Ben. ‘Als je dat niet gelezen hebt, wat moet ik dan met jou?’ Dat weet ik ook niet, jongen) en ‘Invitation to a Beheading’ van Nabokov.
Ben slaapt rechts en ik slaap links, bij het raam. Dat is het veiligst, zegt Ben, in geval van overvallers. Ben is een beetje gek in die dingen. Hij heeft bijvoorbeeld een keukenmes klaarliggen onder zijn helft van het bed. Hij heeft me een keer laten zien hoe snel hij dat mes klaar had. Erg snel. Maar ja. ‘Voor de verdediging van huis en haard en jou, Sarah.’ Ik heb maar ja geknikt.
We hebben allebei een nachtkastje en op beide nachtkastjes liggen boeken, een stuk of tien per nachtkastje. Dat is genoeg voor bijvoorbeeld een week slapen, omdat we allebei last hebben van insomnia of hoe heet dat, slapelooosheid. Ik ben al blij als ik vier uur per nacht slaap, en dat is Ben ook. Dat komt vast ook door onze heerlijke gewoonte om overdag een uurtje naar bed te gaan.
Daar komt Ben weer. ‘Wist jij dat Johnson in 1759...?’ ‘Nee, Ben. In 1759?’ En dan komt er weer zo’n heerlijk irrelevant feitje, dat niemand zal interesseren die bijvoorbeeld geïnteresseerd is in de Nederlandse martelpraktijken in Irak.

Sarah Harder