Prettige weken, Matthijs

‘Hoe kan iemand op vakantie gaan, Ben?’
‘Terwijl je zo in discussie bent, bedoel je?’
‘Ja. Wanneer ben jij voor het laatst op vakantie geweest?’
‘Dat moet in, god wat zal het jaar geweest zijn. 1981? Zuid-Engeland was dat, in de buurt van Bath. Het regende toen de ganse dag, herinner ik me wel.’
‘Daar ging je heen om de Bath cathedral te zien.’
‘Nee, daar had ik geen idee van. Ik ging erheen om eens wat te zien van het Engelse leven, van wat de Engelse schrijvers er zoal over te melden hadden. Kijken of dat klopte.’
‘En klopte dat?’
‘Dat klopte wel.’
‘Je bent er niet zo enthousiast over, merk ik.’
‘Nee. Het was wel leuk om bepaalde dingen te herkennen zoals die ook beschreven worden door Anthony Trollope.’
‘Dingen die hij schrijft in ‘Barchester Towers’, bedoel je.’
‘Ja, en in een paar andere boeken ook. Hij beschrijft in zijn ‘Eustace Diamonds’ bijvoorbeeld een landgoed, dat volgens mij tussen Bath en Exeter moest liggen. En dat lag daar ook. Nu niet meer natuurlijk, er is een weg aangelegd.’
‘Dan heb je toch een leuke vakantie gehad, Ben?’
‘Dat zou je willen geloven, Sarah. Midden in die vakantie werd ik depressief, ik had geen pillen bij me om de depressie af te remmen. Het is me achteraf nog een raadsel hoe ik op de boot terug naar Holland ben gestapt. Wat een ellende.’
‘En je bent nooit meer op vakantie gegaan sindsdien?’
‘Nee, nooit meer. Zelfbehoud, zo zag ik het. Zo zie ik het.’
‘Je bedoelt, je kunt maar beter depressief zijn in je eigen omgeving.’
‘Ja.’
‘Daar ben ik het mee eens, Ben.’