Cocaïne

‘Ben jij ooit echt verliefd geweest, Ben?’
‘Op een vrouw bedoel je?’
‘Ja.’
‘Eén keer. Eventjes.’
‘En werd die liefde beantwoord?’
‘Nou ja, we belandden in bed die avond. Dus ik neem maar aan van wel.’
‘Ik vraag dit omdat er zo straks een programma op de tv was, dat over zulke dingen ging. Jij was aan het lezen in Boswell. Ze zeiden dat wanneer een mens verliefd is, en als die liefde ook wordt beantwoord, dat er dan dopaminen vrijkomen, of zoiets. Net zoveel als er bij het gebruik van cocaïne vrijkomen. Het geluksgevoel neemt enorm toe.’
‘Dat ligt voor de hand, is het niet? Er gebeurt iets leuks, en je geluksgevoel neemt toe. Wat voor wetenschappers waren dat?’
‘Dat soort informatie gaf dat programma niet, maar ze lieten wel constant hersenscans zien. Daar werd dan bij gezegd: in dit of dat gedeelte van de menselijke hersenen zit dat geluksgevoel.’
‘Heer god. En daar haalden ze vast en zeker ook de evolutietheorie bij.’
‘Ja. In de roos. Dan zeiden ze: die verliefdheid is nodig, want dan komen er kindertjes. Simpel gezegd, maar daar kwam het op neer.’
‘Het zit dus in onze genetische aanleg, plezier maken.’
‘Ja.’
‘Ieder mens maakt plezier op zijn eigen wijze. De een damt graag, de ander voetbalt graag, weer een ander versiert graag zijn huis met lichtjes.’
‘Jij leest graag ontzettend saaie boeken.’
‘Bijvoorbeeld. En dat zou komen door een gen of door een stel genen, dat ervoor zorgt dat er in je kop dopaminen vrijkomen? Vooruit dan maar. Maar in mijn kop zitten dan andere dopaminen dan in het hoofd van de gemiddelde voetbalsupporter.’
‘Want jij leest zo’n kinderachtig boek van Hemingway, of dat boek van Boswell over Samuel Johnson, en dat is niet iets waar een fan van Cruijff voor valt.’
‘Ja, ik neem aan dat een fan van Cruijff of van die nieuwe spits van Ajax, hoe heet die jongen, Hanenveld of zoiets, andere interesses heeft.’
‘Interesses. Ergens interesse voor hebben. Dat zou wel eens het meest karakteristieke onderdeel kunnen zijn van, hoe moet je het noemen.’
‘Van het menszijn als zodanig.’