‘Je had gereageerd op ‘Geheimpje’. Twee keer zelfs. Bedankt voor de complimenten (leuk geschreven enzovoorts).’
‘Daar doe je het ook voor, Ben. Draai er niet om heen.’
‘Nee, natuurlijk, ja. Vanzelf. Maar mij viel ook op dat je eerste reactie iets dichter bij de waarheid zit dan de tweede. Sarah, die nu rechts naast me zit, gaat het je uitleggen. Sarah, aan jou.’
‘Ja Matthijs. Het eigenaardige is...’
‘Het leuke.’
‘All right. Het leuke is dat ik inderdaad niet besta. Dus fictief ben. Ben heeft me in mei verzonnen, samen met mijn hondje Gijs. Je moet Ben een beetje kennen: hij is manisch-depressief, heeft nooit met een vrouw samengeleefd, hij is altijd alleen geweest, met zijn boeken. Dus hij dacht op een zeker moment: laat ik eens iets maken, een blog of zoiets, waarin ik wel een vrouw kan hebben.’
‘Ja. En dat hoeft niet te conflicteren met de naam van mijn blog. Of je moet een schrijver die een verhaal verzint ook een leugenaar willen noemen.’
‘Ik maak het eten vanavond, Ben.’
‘Dan laat ik Gijs wel uit, Sarah.’
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Goh. Dat had ik - ondanks mijn eerste reactie - niet verwacht. Zeker doordat je Sarah een keer had gevraagd om het blog bij te houden in de tijd dat jij James Boswell’s ‘Life of Johnson’ leest.
Ik ben het met je eens, verzinnen is iets anders dan liegen. Maar zeggen dat je zelf je blog niet bij kan houden omdat je wil lezen komt er wel bij in de buurt.
Een reactie posten