Gijs is dood

‘Het was een ongeluk, Ben.’
‘Overreden.’
‘Ja. Daar lag ie.’
‘Je moet je er niet teveel van aantrekken. Gijs was een hond.’
‘Ik trek me er ook niet teveel van aan, Ben. Echt niet. Ik trek me er veel minder van aan dan jij doet van die Tour de France.’
‘Die doping en zo.’
‘Ja. Verzin eens een oplossing voor dat probleem.’
‘Dan moet je eerst weten dat niet 10% en niet 35% en niet 50%, maar 100% van de renners doping gebruiken. In of buiten de Tour de France of de Vuelta of de Giro, dat maakt niet uit. Wat moet je daaraan doen? Je moet dat van boven af zien te veranderen. Dus de ploegleiders. Die moeten er het eerst uit. De Theo van Rooyen’s, de Erik Breukink’s, de Erik Dekker’s. Dat soort lieden moet er uit. Lukt je dat niet? Stel ze verantwoordelijk dan. Als er een renner wordt gepakt, beboet die lieden dan met een serieus bedrag, zoiets als € 500.000, rechtelijk op te eisen. Schors, natuurlijk, de renner en zo. Dat is minder belangrijk. Beboet de ploegleider.’
‘Dat kost je weinig denkwerk, zie ik.’
‘Nee, natuurlijk niet. Hetis toch ook zo simpel als wat? En eenmaal een renner betrapt, dan ligt de ploegleider van die renner er ook definitief uit. Zo moet het, en niet anders.’
‘En hoe moet het met die out-of-competition controles?’
‘Dat is al even simpel. Als je niet bent waar de controleur je verwacht, krijg je een waarschuwing ter waarde van bijvoorbeeld € 10.000. Ben je er een tweede keer niet, dan ben je ‘positief’ zoals geloof ik de term is. Dus € 500.000 boete voor de ploegleider. Geen uitzonderingen maken, gewoon doen.’
‘Lijkt me een goed, een normaal plan. Ik heb Gijs nog wel opgeraapt, en ik heb hem begraven.’
‘Waar, Sarah?’
‘Voor ons huis, op het grasveld.’