woensdag 31 oktober 2007

Keith Drury

Dit is dezelfde man als in mijn vorige bijdrage: Keith Drury. Ik wilde namelijk iets zeggen over lachen in het openbaar. Pittig ringbaardje heb je nu, Keith. Staat je bijzonder goed.
Over het lachen der christenen laat zich, pardon, over het lachen in het openbaar laat zich het volgende vaststellen. Ten eerste maakt het de lacher onbetrouwbaar. Van deze foto van Keith Drury wil ik bijvoorbeeld weten: hoeveel minderjarige meisjes heb je gepakt, gisteravond?
Ten tweede is lachen in het openbaar ronduit onbeschaafd. Het is stuitend. Ik herinner me een lezing van Rudy Kousbroek, toen iemand in het publiek plotseling ongegeneerd begon te lachen. Hij lachte om iets in Kousbroeks lezing, dus niet om een privé-geintje. Het stoorde iedereen.
Ten derde is lachen in het openbaar de zuiverste manifestatie van een gebrek aan humor.

Geen opmerkingen: