Ik heb lange tijd gedacht (maar ik weet niet of het klopt): dat drentelen doe ik omdat het drentelcentrum in mijn hersenen is aangetast. Kijk maar: ik loop mank met mijn rechterpoot. Dus! Ik moet drentelen, en hopen dat ándere delen van mijn hersenen het lopen overnemen.
Uiteindelijk is het lopen gelukt (ik loop nog maar één op de vijf dagen met een wandelstok), maar of het nou is gekomen door mijn drentelmethode, weet ik dus niet. Ik vind het te riskant om nu maar te stoppen met ‘drentelen’.
Mijn spreekstem is beduusd, ik spreek zachtjes, met een licht Noordhollands accent. Maar zelfs als ik eens te waskip zou gaan bij een dame, zou ze me de volgende ochtend horen zingen. Dan is de betovering wel verbroken, hoor!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ben, ik begrijp het helemaal. Ik zou ook gewoon door blijven drentelen.
Maar wat ik niet begrijp is wat 'te waskip' gaan is. Ik zat nog even te denken of het misschien iets te maken zou kunnen hebben met 'worship' maar daar lijk je me het type niet voor.
Een reactie posten