Als de zaken er zo voor staan - goeienavond, Hadriana - dan vraag ik: waarom laat je nog een longfoto nemen? Er kan toch niets meer aan gedaan worden. Of kunnen ze nog wat medicijnen geven, dat zou het enige zijn.
Hoe gaat dat trouwens, een longfoto nemen?
Ik heb gisteren een commentaar gegeven op Sargasso bij een artikel over joods-Russische kunst. Dat artikel begint met te zeggen dat het met de joden daar verkeerd ging onder de tsaren, maar gelukkig kwam daarna de Grote Revolutie die de Massa’s Vrijmaakte en toen ging het beter met de joden. Er zouden onder de tsaren geen joodse wetenschappers, kunstenaars en intellectuelen zijn geweest. In hetzelfde artikel staat trouwens wat verderop nog dat aanvankelijk de joodse intellectuelen de revolutie verwelkomden.
Dus dat kan niet, vond ik.
Mijn commentaartje leverde, wat je je wel kunt indenken, wedercommentaren op: ik zou me eens wat beter in de geschiedenis moeten verdiepen, want wat had je wel gedacht van al die pogroms, en lees Isaak Babel eens over de joden in Odessa. Dan zul je wel anders praten!
Maar ik houd stand.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Goedenavond Ben,
Dat vraag ik me soms ook af. De kans dat het terugkomt is na die 7 jaar wel een stuk kleiner geworden.
Maar mocht het toch terugkomen dan geven ze meestal nog chemo om het nog wat af te remmen. Dan moet je wel beseffen dat je misschien langer leeft maar wat is dan nog de kwaliteit van je leven?
Bij een longfoto moet je met ontbloot bovenlichaam tegen een plaat aan staan.(koud, brrr) dan wordt er vanuit een aparte cabine een foto genomen waarbij je je adem in moet houden. Daarna nemen ze nog een foto vanaf de zijkant.
Die foto wordt direkt opgeslagen in een soort database en de longarts kan dan met een speciale applicatie die foto bestuderen.
Ik heb dat stuk gelezen bij Sargasso. Jij sprak over 19e-eeuwse schrijvers en kunstenaars en volgens Wikipedia begonnen de progroms pas in 1893.
Toen was de 19e-eeuw al bijna ten einde. Houd maar stand.
Een reactie posten