Depressies komen, maar depressies gaan ook weer. Ik lijd er sinds mijn 17e jaar aan, voor zover ik er niet al eerder aan leed. Officieel heet ik manisch-depressief te zijn.
Ik heb in de loop der jaren wel alle psychiaters en therapeuten in de omgeving van Alkmaar gesproken. Geen van hen had een oplossing. Geen van hen had ook een medicatie. Ik heb alle middelen wel geprobeerd, van betablokkers tot, hoe heet dat ook, Remidon. Maar niets helpt. Wat helpt is het eerste zinnetje van dit stuk. Ik heb een kartonnetje (formaat A4) waarop ik die tekst heb geprint, met daaronder een wegvliegende duif. Daar kijk ik dan af en toe naar, als ik depressief ben. ‘Het gaat wel weer over,’ denk ik dan.
Ik gebruik nu al 5 jaar lang geen antidepressiva meer, ik ben in die tijd niet meer of extra of langer depressief geweest dan in de jaren dat ik wél allerhande troep slikte. Ook niet minder natuurlijk, maar ach nou ja, ik heb mijn depressiviteit aanvaard, zoals de pastoor op zijn preekstoel zou zeggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dat is natuurlijk wel waar dat een depressie weer weggaat maar dan moet je toch ook wel het idee hebben dat dat niet te lang duurt of dat je het in ieder geval kunt overzien.
Ik denk dat iedereen wel eens een periode heeft dat hij/zij zich depressief voelt maar waar jij het over hebt is toch iets anders.
Ik voel me altijd depressief als ik een opvlamming heb van de COPD, ik dacht eerst dat het kwam van de penicilline en de prednison waar ik mee word volgestopt maar ik hoorde van de longarts dat het een symptoom is van de ontsteking.
En die is meestal binnen twee weken weer voorbij.
Groet,
Zeester
Een reactie posten