Elefantiasis

Dag Zeester.
Nee, dat zoutloze advies kwam in 2002, toen had ik inderdaad een tweede herseninfarct (niet zo erg, hoor. Ik geloof dat een mens in zijn leven zo ongeveer 50 of 100 kleine herseninfarctjes krijgt. Zie de dames en heren in de Nederlandse politiek), maar ik ging het ziekenhuis in met twee elefantiasis-onderbenen. In een tijd van een paar dagen waren ze ‘volgelopen’ met vocht. Op de weegschaal zag ik, later, dat ik 9 kilo minder woog. Conclusie: u hebt hartfalen, meneer. Toen kwamen ze met het advies: geen zout meer, uitkijken met vet, eet veel vis, drink per dag anderhalve liter vocht en slik elke dag, naast alle andere pillen, ook bumetanide. Dat is een vochtafdrijver, door mij ‘pisser’ genoemd. Ook werden mijn benen gemeten, een maand later, voor steunkousen. Maar die heb ik nooit gedragen. Ik houd me simpelweg aan de adviezen, dat moet genoeg zijn.
Hartfalen dus. Mijn hartspier, zeiden ze, pompt niet meer goed genoeg. Vandaar al die pillen. Op mijn vraag hoe deze patiënten gemiddeld sterven, konden ze geen antwoord geven. Ik vermoed: hartaanval, of hartstilstand. Ik prefereer het laatste, natuurlijk. Maar ach, dood gaan we allemaal. Laten we eerst nog maar wat plezier beleven, vind je ook niet?
Als je dat Digileen toch op Linux wilt krijgen, dan is het misschien een idee om met mijn neefje (student informatica en een groot computerkenner) contact op te nemen. Ik heb zijn mailadres niet, maar daar kom ik wel achter. Dan schrijf ik hem eerst wel, dat er een Zeester voor hem klaarligt. Zal ik dat doen?
Bobby McFerrin... Bobby McFerrin... Er staat me iets bij van een VPRO-radio-avond, zo’n tien jaar geleden. Maar ik heb geen idee hoe hij klinkt. Ik zal eens kijken of Digileen iets van hem heeft. Het zal vast wel.