Smakelijk

Dag Zeester.
Dank voor je compliment: je probeert het soms wel, maar het komt niet zo vaak voor dat iets dat je schrijft de lezer beklemt. Dus zoek je naar andere woorden, en dan gebruik je bijvoorbeeld ‘smakelijk’, een beetje ironisch.
Ik heb later dat stil zitten langs de weg, te middernacht, wel gediagnosticeerd als ‘angst voor een nieuwe depressie’. Dat denken aan de dingen thuis (dat ik wel meer doe als ik ergens anders ben) is dan angstbezwering.
Maar ik weet niet of dat klopt. Depressief word je niet eentweedrie. Daar gaan een paar dagen overheen. Ik schrijf elke dag iets over mijn stemmingen van de dag in een dagboekje. Als je dat dagboekje later herleest, kun je tamelijk goed zien wanneer je depressief bent geworden. Gisteren heb ik onder meer genoteerd: ‘Femke had het over, even charmant lachen, een Wildersdingetje.’ Zo’n aantekening alleen al: dan weet je dat een depressie nog ver is.
En ja natuurlijk, krankzinnig zijn wij niet. Geenszins. Helemaal gezond zou ik mezelf ook niet willen noemen. Maar ik pak soms een woord - smakelijk, krankzinnig - waardoor een verhaal zich ook kan nestelen in de hersenen van de lezer.