Dag Zeester.
Neef Chris zit vandaag niet aan z’n computer, vrees ik. Ik heb zojuist mijn mails opgeruimd, en ik stuitte (of is het stiet?) op iets van Digileen: disco@cdr.nl, waar een mens vragen en suggesties kwijt kan. Misschien kunnen zij je ook helpen. (Ik blijf wachten op Chris, natuurlijk.)
Digileen heeft niets van Bobby McFerrin, heb ik al gezien. Ik zal nog eens bij bol.com gaan kijken, en eventueel nog verderop.
Wat ik met ‘glorieuze uitvoeringen’ bedoelde, weet ik zelf eigenlijk ook niet. Maar ik bedoelde bijvoorbeeld de zang van Aafje Heynis of het spel van Yehudi Menuhin, die samen met het Bath Symphony Orchestra concerti grossi van Händel opnam, in 1968 dacht ik. Dat was de eerste klassieke elpee die ik kocht. Niet veel later kocht ik ook een elpee ‘De mazurka’s van Chopin’ (dat vind ik nu oervervelende muziek) en toen ik eenmaal de Goldberg Variaties (gespeeld door Glenn Gould) bezat, wist ik: dit is het mooiste wat er is. Ik heb later mijn elpees overgezet op tapes, die ik nu nog steeds elke dag draai.
Maar wat ik precies met dat ‘glorieuze’ bedoelde... Het moet iets te maken hebben met ‘de volle toon’. Dezelfde volle toon als waar ik van hield in mijn hard rock-jaren. Ik luister er soms nog naar: woensdagnacht op MTV (‘Rockzone’). Ik kijk daar giechelend naar: die video’s zijn zo krankzinnig.
Van Dylan vind ik maar één nummer goed: ‘Tangled up in blue’. Ry Cooder en die ander die je opnoemde, ken ik te weinig. Weet je wat ik toentertijd heel aardig vond: de Bonzo Dog Doo Dah Band. Jan Akkerman vond ik enorm goed. Ernaar luisteren doe ik niet meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten