Dwarslaesie

Goeiemiddag, Zeester, en bedankt voor je felicitaties! Ik ben nu 54 jaar, en ik vraag me af wat mijn ‘absolute leeftijd’ is. Mulisch zegt van zichzelf dat hij altijd 17 jaar is gebleven, bij mij is dat een jaar of vijf meer, denk ik. Ik ben dus nog niet volwassen, maar heb wel belangstelling voor de volwassen wereld. Ik kijk naar die wereld, en ik moet er soms om lachen. Dat doe ik nog steeds.
Vannacht sliep ik een paar uur en ik werd zo goed als fit om 02.45 uur wakker. Dan heeft het geen zin om langer in bed te blijven woelen, dus ik stond op en ging achter mijn Olidata zitten. ‘Eerst maar eens dat blokje rechts in 54 jaar veranderen,’ bedacht ik, en vervolgens schreef ik dat stukje over Ko Colijn. Of eigenlijk ging dat over de lay-out van de World Socialist Web Site. Je hebt die lay-out ook gezien. Die lay-out wil zeggen: kijk lezer, wat u nu leest is natuurlijk de taal van de arme boeren van Kampuchea, want wij zijn geen kapitalisten of imperialistische nerds, wij weten dus niets van lay-out. Daarom hebben wij de breedst mogelijke kolom genomen, en dat is even lastig te lezen, ja.
Met zes of acht toetsen maak je er een aantrekkelijk stuk tekst van: maak een smalle kolom links op het scherm, ernaast bijvoorbeeld de kleur rood (met gele sterren of witte mokers of Che Guevara’s).
Wat mij zo tegenstaat aan die WSWS (behalve hun absolute gebrek aan humor, en - maar ik herhaal mezelf - hun gebrek aan schrijftalent), is vooral de ‘tendens’, zoals men vroeger zei, van hun geschrijf. De kapitalisten zijn overal de schuld van, zoals Wilders de schuld legt bij de moslims. Het een vind ik niet redelijker dan het andere.
Dat neemt niet weg dat ik soms even de WSWS induik, om daar met een frisse kop weer uit naar boven te komen, dat spreekt. Ik heb datzelfde met Dwarslezing: ik lees zeer graag zijn stukken over ‘het kapitalisme’, ‘het Nederlandse régime’ (waarom schrijft hij niet gewoon ‘regime’?), het ‘Verenigdestaatse imperialisme’ of ‘de uiteraard volstrekt illegale inval in Irak’. Hij is ook tegen de UMTS-masten en tegen Europa. Hij denkt waarschijnlijk: in een klein landje kunnen we misschien nog wel eens revolutie gaan maken. In een groot land is dat een stuk moeilijker. Dat is dan ook precies de reden waarom ik vóór Europa heb gestemd, en dat ook een eventuele volgende keer zal doen. Die revolutie, daar moet ik niets van hebben.
En nadat ik dat stukje geschreven had, ging ik weer naar bed. Plicht gedaan, ogen toe. Oja, ik heb nog een stukje op Puck’s Podium geschreven. Daar was iemand zo vriendelijk geweest om mijn stukje ‘Ze schrijft echt geweldig’ over te nemen, en dat vond ik wel leuk.
Ik heb vanmiddag nog een paar uur geslapen.