In het leven geroepen

Hedenochtend is in een speciale vergadering de niet-gouvernementele organisatie Dienst Somberheid in het leven geroepen. Alle aanwezigen waren het eens met de oprichting en applaudisseerden toen het bestuur van onze stichting bekend maakte dat al het nuttige werk aan de Dienst geheel om niet zal worden verricht. Toen daarop één lid voorstelde tot fondsenwerving over te gaan, werd hij overladen met boe-geroep.
‘Maar als we nou geld krijgen?’ probeerde het betreffende lid nog.
‘Dan staan de zaken anders, meneer Pietersen,’ zei de voorzitter. ‘Ik geef het woord aan onze penningmeester.’
‘In het zéér. En ik bedoel dit serieus,’ begon penningmeester Hoogeboom, ‘want u weet hoeveel moeite het heeft gekost om de zaken financieel op orde te krijgen (penningmeester zwaait met boeken en papieren). Dat bedoel ik, ja. Het heeft maanden werk genomen, en het heeft diverse... diverse... gremia gekost om de bedragen te... te... fiatteren. Wat was uw vraag ook alweer?’
‘Applaus voor de heer Hoogeboom!’ riep de voorzitter. Een hartelijk applaus volgde.
‘Wat als we geld krijgen?’ vroeg lid Pietersen.
‘In het zéér. Moment,’ zei de penningmeester en hij begon een fluisterend overleg met de voorzitter.
‘In het zéér raadselachtige geval dat iemand ons geld zou schenken,’ hernam de penningmeester, ‘dan zullen de geschonken gelden... gealloteerd worden naar de post Onvoorziene Kosten.’
‘Wederom een applaus voor onze penningmeester!’ riep de voorzitter. Een applaus volgde. ‘En dan geef ik nu het woord aan het Lid Activiteiten, dat is dezelfde heer Hoogeboom. Gaat uw gang, meneer Hoogeboom.’
‘Dank u wel, voorzitter. Leden! Wij maken de geboorte mee van een prachtig initiatief, waarvoor dank. Het is ook nog eens gratis, wat betekent dat de contributie voor volgend jaar beperkt kan blijven tot uhm het inflatiecijfer van 9¼%. Dus dat komt er ook nog eens bij! Waar gaat het om. Het gaat hierom. Wij van de stichting A.P.D., de Anti Psychiatrische Depressievelingen, wij moeten niets hebben van psychologen, van groepstherapieën of van antidepressiva. Wij doen het zelf wel. Nu blijkt dat de mortaliteit onder onze leden slechts 1.8 punt hoger ligt dan bij de visclub. Moeten wij dan maar gaan vissen?’
Een overdonderend ‘NEUH!’ volgde. Enkele leden sloegen elkaar met high fives.
‘Dat zou ik ook zeggen. En om die reden is ook de Dienst Somberheid opgericht. Wat deze dienst gaat doen, is simpelweg leuke of mooie plaatjes zoeken. Uit binnen- en buitenland, dus er zullen misschien enkele posten Reiskosten op onze volgende jaarbegroting komen te staan, maar dat hebben wij er graag voor over. Wij hebben direct een cartoon gepubliceerd uit Engeland of Amerika, daar wil ik van af zijn. Die staat hieronder. Bekijkt u hem maar even.’
Er verliepen enkele seconden van ingespannen stilte, maar toen was het ook een vrolijk tumult, waar geen einde aan leek te komen.
‘Stilte!’ riep de voorzitter. ‘Meneer Hoogeboom is aan het woord.’
‘Dank u. En deze cartoon is nog maar het begin van onze werkzaamheden. U zult nog meer van ons horen, want daarvoor zijn wij er. Om de somberheid wat te verlichten. Ik dank u.’