Kankerbestrijding

Er belde zonet een mevrouw aan, die geheel in leer gekleed was.
‘Goeiemiddag. Heeft u nog iets over voor de kankerbestrijding?’
‘Ook goeiemiddag.’ Zoiets komt niet zo vaak bij mij voor de deur: echt helemaal in leer. Ze was, naar mijn schatting, 40 jaren oud. Ze zou op Hoogeboom’s Schaal van Aantrekkelijkheid niet hoog scoren. Een zes minnetje kon ze krijgen: opgeverfde lippen, oogschaduw die 25 jaar geleden nog hoerig zou worden gevonden, twee enorme oorhangers. En dan al dat leer.
‘De kankerbestrijding,’ voegde ze toe.
‘Oh pardon. Ja ja. Ik was even in gedachten, ziet u.’ Ik rende mijn huis in om een briefje van vijf te pakken. Want ik doe wel altijd mee met die collectes. Uit traditie.