Tegencomité

Als ik van drama hield, zou ik mezelf een afvallige katholiek noemen. Maar ik houd niet van drama. Nu en dan komt het in de conversatie naar voren (‘Sommige mensen zeuren teveel, het zijn net christenen’ enzovoorts), maar verder zult u er mij niet over horen.
Daarom kan ik praten met iedereen, gelovig of niet-gelovig, communist of fascist, metselaar of president-directeur. Het liefst praat ik natuurlijk met een niet-gelovige, communistische president-directeur, maar daarvan zijn er niet zoveel. De meesten zijn gelovig, en je moet dan je woorden wegen. De man of vrouw mag best weten dat je afvallig bent (je moet daar ook geen geheim van maken, natuurlijk), maar het zou van weinig goede smaak getuigen om in zo’n gesprek te gewagen van het hoerenlopersgedrag van Jezus Christus.
Dat is een beetje wat Afsem Jami (ik hoop dat ik zijn naam goed spel) doet. Hij mag best denken dat die Mohammed een grote schurk was, maar hij moet het eigenlijk niet zeggen. Als hij vindt (en dat vindt hij, geloof ik) dat moslimvrouwen er betrekkelijk slecht aan toe zijn, moet hij daarvoor een comité oprichten.
Niet een comité voor afvallige moslims. Die ex-moslims kunnen zich, net als ex-katholieken of ex-gereformeerden, best wel zelf redden. Ik hoorde vanavond dat er alweer een tegencomité zou worden opgericht. Maar dat is Nederland, Efsam.